Kayıtlar

Hale

Neredeyim ben, Ağır ağır adımlarla ilerlerken yanıbaşımda durdun. Ayın şavkından büyülenmiş dizlerimin bağı çözülecekken yaslanabilirsin der gibi hissettiriyorsun. Dayanayım mı? Bakışınla kalbime ne yaptın?  Gözlerinde haleler görüyorum ben.  Baktıkça endişelerden azad oluyorum sanki.. Yüzünü çevirirsen dünyanın tüm kederi bendedir, diyeceğim.  Sevilmekten haberdar ettin. Kalbim sanki elinde gibi.  Hafifliğini bilmişsinde, ölçüsü çok sahici.  Ayşe Çetinkaya 

...

Zihnim uyandı kalbimin sesine.. Gözüm gördü, gönlüm ısındı.  Varlığıma aldığım iltifat benliğimde kabul gördü. Gördüm ki bir iltifata mazhar olmuşum.  Bildim ki sesimin uzaklığı tam ulaşmasını istediğim menzilde.  Gözlerim görmek istediğim cihette, kulaklarım duyduğunu aşinalık biliyor. Bir çembere sığındım artık tek bir adım atasım gelmiyor.  Ayşe Çetinkaya 

Dua, saye

Resim
Yarabbi viran olan kalbimi ne yapayım ben bilmiyorum. Ya rabbi dağınık bir zihinle nasıl baş edlir bilmiyorum. Kendi hakkında yanılanlardan mıyım bilmiyorum.  Evet yanıldın, evet yakıştırmaları yapan kendinden bi haber evet hakikatte kim olduğunu yalnızca özünü veren bilir canını ısıtan fikri filizlendiren soluğumu içimde hissettiren, varlığımı bir bütün kılan. Ey soluğumu canıma can suyu kılan, ey özümü var kılıp yokluktan ayıran, ey canımı sımsıcak kılan, ey zihnim de fikir filizlendiren bana yekpare bir aşk ver sıyrılayım şu fani olan her zerre den uzaklaşayım beni senden uzak kılanlardan. Zerrelerim senin zikrinle hayat bulsun varlığım yolunda hizmetkar olsun.
Yalnızlık bir fenerse,  Ben de içindeki mum,  Onu , billur bir kâse  Gibi doldurur nurum.    Dışardan bana neler  Getirir pervaneler !  Pırıltılar , nağmeler,  Renklerle eriyorum… Necip Fazıl KISAKÜREK

Kısa bir rah

Resim
Yoldayım, kısacık bir yolculuk, bana bir iştiyak nesnesi olabilir.. Neden seviyorum yolda olmayı? Neden varmaktan ziyade bir ilerleme içinde olmak daha cazip geliyor? Diye düşünürken küçükken hep bir otobüse binme isteği içimde ki varlığını anımsadım. Şehir içi otobüsleri pek severdim, ama o zamanlqr hiç binmemiştim. Belki ulaşamadığıma duyduğum bir meraktı diye düşünürdüm ama öyle olmadığını şimdi görebiliyorum. Ben yolda buluyorum kendimi..Yol beni içimde çıktığım yolculuklar gibi güvende hissettiren bir nesneydi sanki ve içimde duyumsadığım duygularla seyrisülük etmek gibi sokaklarda caddelerde ayrı vehimlerle ilerlemek arasında bir bağıntı vardı.. Bildiğim her zaman geçtiğim yollar her defasında başkaca bir anlamla bakmaya teşvik ettiği gibi zihnimi arşınlarken de aynı düşünceyle birden fazla anlamda bakarım kendime, başka bir yanımı görürürüm. İçim de dinmeden yanan bir ateşin varlığına şahidim. Külden açacak gülü, hangi selvinin kenarında bulacağım düşü ile yeni ama a